Kári Gylfason, verkefna- og ritstjóri Skógræktarfélags Reykjavíkur, stendur fyrir utan viðarvinnslu félagsins og tekur brosandi á móti blaðamanni. Við vélsögina er Teitur Björgvinsson, umsjónarmaður viðarvinnslunnar og lærður húsgagnasmiður, með trjábol við höndina. 

Í viðarvinnslunni er grisjunarviður úr Heiðmörk nýttur á sjálfbæran hátt í húsgögn, innréttingar, bekki og aðra nytsamlega hluti. Þangað er einnig hægt að flytja tré af höfuðborgarsvæðinu og eru þau þá nýtt í sams konar verkefni. 

Engir gallar, bara karakter

Viðarvinnslan hefur verið til í 15 ár en umsvif hennar hafa stigmagnast síðustu fimm ár samhliða auknum trjávexti í Heiðmörk.

Nýverið hlaut Skógræktarfélag Reykjavíkur styrk frá Aski, mannvirkjarannsóknasjóði Húsnæðis- og mannvirkjastofnunar, til að kanna hvað þarf til að fella, þurrka og nýta aspir og garðahlyni úr höfuðborginni. „Mikið af þeim harðviði sem er á Íslandi liggur í görðum,“ útskýrir Teitur. Hann segir til dæmis mikið notagildi í öspum en að þeim hafi oft verið komið fyrir á vitlausa staði og það komið fólki á óvart hve hratt þær vaxa. „Þá er þetta bara spurning um að finna út úr því hvernig við getum heiðrað þetta tré með því að nýta það,“ segir hann. 

Inni í viðarvinnslunni liggur einmitt hefluð ösp á hillu. „Við tölum aldrei um galla, við tölum bara um karakter,“ segir Teitur og horfir á öspina. „Ef það [tréð] nýtist ekki í einhvers konar burðarþol vitum við að það er pottþétt annað hlutverk sem það getur fengið.“ Hlutverk þessarar aspar verður að geyma bolla, skálar og annan eldhúsbúnað á heimili í Reykjavík.