Helga Ögmundardóttir er garðyrkjufræðingur og mannfræðingur og hefur á síðustu árum tvinnað þessum fræðasviðum saman með því að kenna í umhverfis- og auðlindarfræði við Háskóla Íslands og með því að taka þátt í verkefninu Symbiosis, eða Samlífi. Það er þverfaglegt rannsóknarverkefni innan háskólans í samstarfi við Matís. Í verkefninu er helsta umfjöllunarefni Helgu samlífi manna og örvera í jarðgerð: „Þetta er bæði mjög persónulegt og náttúrulega vísindalegt. Þetta er fræðilegt viðfangsefni og sameinar svo margt í tengslum við fólk, þetta efnislega, tengsl við aðrar lífverur og loftslagsmálin. Svona deigla þar sem einhvern veginn allt mætist í moldinni. Við náttúrlega komum af mold og svo verðum við mold. Lífið gengur út á þetta.“ Helga er alin upp við það að safna lífrænum úrgangi í holu, en hún segir þó að það hafi verið óvanalegt að gera það í þéttbýli þegar hún ólst upp. Hún fagnar því að þetta sé orðið eðlilegra í nútímasamfélagi, hvort sem það er á vegum einstaklinga eða sveitarfélaga.

Ýmsar leiðir til að jarðgera lífrænar leifar

Helga býr í fjölbýlishúsi við Ægisíðu með stóran og góðan garð og er með stóran moltukassa fyrir aftan húsið sem nágrannarnir taka þátt í að fylla með matarleifum. „Það fyrsta sem ég bað manninn minn, Reyni, að gera þegar við fluttum inn árið 2005 var að smíða moltukassa. Hann var mjög fljótur að gera það, en sér ekki um moltuna sjálfa. Það er mitt verkefni.“ Moltukassi Helgu er með tveimur hólfum og smíðaður úr fúavörnu timbri. Það loftar því vel um moltuna í kassanum. Flestar matarleifar heimilisins fara í kassann, en þó ekki fiskur, kjöt eða ostur, því að Helga kærir sig ekki um að fá hunda, ketti eða rottur í hann. Hagamýs lauma sér þó reglulega í kassann og fuglar njóta einnig góðs af honum. Að auki setur Helga allan garðúrgang …